Amy Winehouse hayranı değildim ama ölümü beni çok üzdü doğrusu. Öyle sıradan bir günde sıradan olaylar olmaya devam ederken genç veya yaşlı insanlar ölüyor. ama bir yerlerde şarkılar söylenmeye devam ediyor. insanlar dans ediyor öpüşüyor sarılıyor gülüyor. fakat bunların hiç bir anlamı yok. bir an geliyor ve kim olursan ol bütün şarkılar susuyor senin için.
herkes bilir ölmekten ne kadar çok korktuğumu. veya eskiden ne kadar çok korkuyor olduğumu. bazen acısızca yalnızca gitmek istiyorum. mesela dünyaya faydalı bir kişi yerine ben olabilirdim aramızdan ayrılan diyorum. her insan hayatında dalgalar üstünde gider ama ben şu sıralar dalgalar arasında boğulduğumu hissediyorum.
olmayacak hayallerin hayal kırıklıklarını yaşıyorum devamlı ve devamlı yorulmadan. insanları anlamakta güçlük çekiyorum. tüm dünya sanki bilinmeyen bir uyuşturucunun etkisinde. sarılmak ve sevgi sözcükleri o kadar anlamsız ki artık benim için. oysa eskiden olsa bir gün Aşk Çeşme'sinin önünde yanlışlıkla çarpıp tanışacağım kişiye aşık olup ömür boyu mutlu yaşayacağımı hayal ederdim. artık daha realistik oldum sanırım. hayal gücümün katilinin şerefine!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder